Dysfunkcje narządu żucia to inaczej schorzenia związane z zaburzeniami funkcjonowania mięśni narządu żucia, stawów skroniowo-żuchwowych oraz innych, związanych z nimi narządów. Stanowią one jeden z poważniejszych problemów związanych z zębami. Obecnie traktowane są jako choroba cywilizacyjna. Głównymi czynnikami, które sprzyjają ich powstawaniu, są stres i napięcie psychoemocjonalne.
Częstym powodem występowania dysfunkcji narządu żucia jest BRUKSIZM (parafunkcja zwarciowa, polegającą na zaciskaniu i zgrzytaniu zębami) oraz wady zgryzy, braki zębowe szczególnie w odcinku bocznym, zbyt wysokie wypełnienia przy leczeniu zachowawczym, urazy w obrębie głowy i szyi, praca wymuszająca wielogodzinne siedzenie w jednej pozycji. Objawy charakterystyczne dla dysfunkcji narządu żucia mogą dotyczyć zarówno jamy ustnej pacjenta, jak i całej głowy, twarzy, szyi oraz okolicy barków. Należą do nich m.in.: trzaski w stawach skroniowo- żuchwowych i przeskakiwanie, zaciskanie i zgrzytanie zębami, uczucie napięcia mięśni twarzy, dolegliwości bólowe w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego i mięśni żucia, przewlekły ból głowy, okresowo wzmacniający się, ograniczone otwieranie ust, pęknięcia szkliwa, patologiczne starcia zębów i wypełnień, odsłonięcie szyjek zębowych i powstawanie ubytków przyszyjkowych.
Leczenie dysfunkcji składa się z kilku etapów ustalanego na podstawie wywiadu z pacjentem i badania fizykalnego. W pierwszej kolejności usuwa się istniejące nieprawidłowości w jamie ustnej i twarzoczaszki. Niekiedy stosuje się dodatkowo leczenie rehabilitacyjne. Najważniejszy etap to rekonstrukcja zwarcia. W zależności od indywidualnych potrzeb, terapia może obejmować leczenie zachowawcze, ortodontyczne, protetyczne lub implanto-protetyczne. Bardzo ważnym elementem po zastosowaniu terapii jest leczenie zapobiegawcze polegające na przeciwdziałaniu nawrotom zaburzeń u pacjentów. W tym celu stosuje się np. szyny relaksacyjne i terapeutyczne, których zadaniem jest rozluźnianie mięśni żucia, ochrona przed zaciskaniem i zgrzytaniem zębami oraz stabilizowanie uzyskanych rezultatów leczenia